içimdeki boşluk

bugün pazar. içimde sebebini bilmediğim kocca bi boşluk var. işe yaramadığımın farkına varmak, boş boş avarelik yapmak... bilmem ki başka ne özetler hayatımın şu son bikaç ayını. nereye koysam içimdeki boşluğu uymayacak sanki, eziliyor sanki içimdeki gelincikler. öyle bir boşluk ki içimde, soluk borumdan mideme inen yerde, ciğerimin yanında hissediyorum. aslında bazen, çoğu zaman düşünüyorum, bak diyorum nazıma, bak, "çok şükür yaşıyoruz." 

aylaklık öyle ihmal edilecek bişey değildir demişti çok sevdiğim aylak bi dostum. dostum seni şimdi çok daha iyi anlıyorum. göz yaşımı bile nereye akıtsam orası daha anlamsızlaşacak sanki, sanırım benim problemim de bu. içimi akıtıyorum akıtmasına da, sigara içmiş bir erkek sesinin ses tellerindeki küflü yankısı gibi içim, yutkunsam geçecek biliyorum, yutkunamıyorum.

"zaman ne de çabuk geçiyor mona...
henüz dinlemedin benden türküler..." 

içimdeki boşluğu anlatmaya yeter mi kelimelerim... bazen okkalı, şöyle ağıroğluağır bi sarhoş olasım geliyor, sessizliğim içimde deveran ediyor, haykırıyor, siktir et diyorum, bu da geçer! hem kolay olacak değil ya bizim gibi adamın sevdası! herkesin acısı sevgisi kadar...